Φαντάζομαι ότι όλοι μας έχουμε ακούσει για τη γλύκα της εξουσίας και την πίκρα των αγγαρειών που σαν φαντάροι είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε. Και είναι αλήθεια λυπηρό το γεγονός και ανεπίτρεπτο σε καιρούς δύσκολους, ένα μικρό χωριό να είναι χωρισμένο στα δύο από μια τάφρο. Μια προδοσία και ένας έρωτας γίνονται η αφορμή οι ήρωές μας Αστερίξ και Οβελίξ, με τη βοήθεια του δρουίδη Πανοραμίξ να βοηθήσουν στη γεφύρωση αυτού του χάσματος της ντροπής. Οι Ρωμαίοι γεύονται επιτέλους τον μαγικό ζωμό και ανακαλύπτουν το… βιτριόλι. Μπορεί βεβαίως ο Καίσαρας να έχει απαγορέψει τους σκλάβους όσο διαρκεί η Pax Romana, αυτό όμως δεν εμποδίζει κάποιους λεγεωνάριους και μη να αναφωνήσουν “μας φούσκωσαν στα ψέματα !”. Και όσο για τους καημένους πειρατές που ακόμα δεν θέλουν να πιστέψουν την σκληρή μοίρα τους, οι απορίες τους είναι πραγματικά… άξιες απορίας…